انواع ورزش درمانی

تکنیک ورزش های درمانی عمدتاً به سه دسته تقسیم می شوند :

تمرین استقامتی

به عنوان استفاده از گروه های عضلانی بزرگ در ناحیه 50 تا 60 درصد ( حداکثر اکسیژن مصرفی که بدن در شرایط شدید قادر به مصرف آن است )  برای دستیابی به استقامت قلبی عروقی بیشتر تعریف می شود .

تمرین مقاومتی

این روش قدرت کلی را افزایش می دهد و به سه شکل ایزوتونیک ایزومتریک و ایزوکنتیک ارائه می شود. ایزوتونیک از حرکات دینامیکی با بار ثابت تشکیل شده است. ایزوکنتیک شامل یک سرعت ثابت با بار متغیر است. ایزومتریک شامل انقباض ماهیچه ای است که بدون تغییر در طول عضله است. تمام اشکال تمرینات مقاومتی با افزایش تراکم استخوان، افزایش زمان عبور از روده، افزایش جذب گلوکز در عضلات و بهبود کمردرد، اثرات مطلوبی بر دیابت، پوکی استخوان و سرطان دارند .

تمرین انعطاف پذیری

تمرین‌های آهسته و کنترل‌شده که به صورت تدریجی (معمولاً با افزایش پانزده تا سی ثانیه‌ای ) انجام می‌شود که به دامنه حرکتی مفاصل یا مجموعه‌ای از مفاصل کمک می‌کند .

سه نوع  حرکت اصلی وجود دارد: ایستا، پویا و PNF  (تسهیل عصبی عضلانی حس عمقی).

 استاتیک شامل موقعیت‌هایی است که از نظر کمک و زمان مؤثر هستند. .

پویا شامل حرکات جهشی تکراری است که در طول زمان باعث کشش عضلانی می شود

PNF  شامل انقباض متناوب و شل شدن عضلات آگونیست/آنتاگونیست در مفاصل خاص است که به طور کلی بیشترین افزایش انعطاف پذیری را ایجاد می کند .

همه اینها در برنامه های ورزشی قابل ترکیب هستند که برای انواع مختلف بیماران کار می کنند. انواع مختلف روش‌ها می‌توانند به افزایش اثربخشی کمک کنند یا امکان مشارکت افراد با نیازهای ویژه را بر اساس بیماری‌های همراه فراهم کنند. یکی از این نمونه ها می تواند آب درمانی برای بیماران سکته مغزی با مشکلات تعادلی باشد .

نسخه‌های ورزشی پایه باید از یادداشت   FITT پیروی کنند.

 F فراوانی: تعداد روزهای هفته

I  شدت: کم، متوسط ​​یا  شدید

 T    زمان: دقیقه در هر جلسه برای تمرین استقامتی

  T نوع: استقامت ، قدرت، انعطاف پذیری یا ترکیبی

برنامه های ورزشی بر اساس سن بیمار، شدت  OA و بیماری همراه نیاز به فردی سازی دارند .

تمرینات تحلیلی برای بهبود قدرت عضلانی در استئوآرتریت مفصل ران با هدف تأثیرگذاری بر ابدکتورها، اددکتورها، فلکسورها و اکستانسورهای لگن است. در آرتروز و آسیب شناسی زانو، گروه های عضلانی هدف، عضلات ران مانند عضله چهار سر و گروه خلفی عضلات ران، عضلات ساق پا ،(عضله سه سر ران )همچنین عضلات، مفصل ران مانند گلوتئوس و سارتوریوس هستند. فراتر از این، هیچ برنامه مشخص یا مستندی برای تمرینات درمانی در مورد شدت، فرکانس و فاصله بار مفصل وجود ندارد

 برای جمعیت های منتخب: دیابت شیرین ورزش در پیشگیری و مدیریت دیابت ضروری است. ورزش اثرات مثبتی بر متابولیسم گلوکز و کاهش مقاومت به انسولین دارد، که مشخصه دیابت نوع 2 است.

ورزش با تأثیر بر فیزیولوژی عضله، حساسیت به انسولین را بهبود می بخشد. افزایش محتوای ناقل گلوکز و افزایش انتقال گلوکز.

ورزش با کاهش سطح چاقی، اسید چرب آزاد در جریان خون را کاهش می دهد. همچنین      جریان خون اندام تحریک شده با انسولین را افزایش می دهد.

افزایش تمرینات مقاومتی باعث افزایش توده عضلانی می شود که به نوبه خود بر جذب گلوکز تأثیر می گذارد. ورزش با مکانیسمی ناشناخته رشد نوروپاتی محیطی را کند می کند.

یک نظریه این است که ورزش باعث افزایش جریان خون اندونورال و اکسیژن رسانی بیشتر به اعصاب می شود. آرتروز ورزش درمانی پتانسیل زیادی برای کاهش درد و بهبود قدرت عضلانی، تعادل و دامنه حرکتی در افراد مبتلا به استئوآرتریت دارد.

تمرینات مقاومتی و استقامتی به ویژه برای درد و تعادل با آرتروز مفاصل بزرگ مانند زانو مفید هستند. معتبرترین ورزش ایزوکنتیک برای زانو است