بیماری آلزایمر چیست؟

بیماری آلزایمر چیست؟

بیماری آلزایمر یک نوع پیشرونده زوال عقل است. زوال عقل یک اصطلاح گسترده تر برای شرایطی است که بر حافظه، تفکر و رفتار تأثیر منفی می گذارد. تغییرات در زندگی روزمره اختلال ایجاد می کند. گاهی اوقات علت ناشناخته است. بیماری آلزایمر 60 تا  80درصداز موارد زوال عقل را تشکیل می دهد. اکثر افراد مبتلا به این بیماری پس ازسن 65 سالگی تشخیص داده می شوند. اگر قبل از آن زمان تشخیص داده شود، به طور کلی به عنوان بیماری آلزایمر “شروع جوانی” یا “شروع زودرس” نامیده می شود. هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد، اما درمان هایی وجود دارد که می توانند پیشرفت بیماری را کاهش دهند.

حقایق آلزایمر:

اگرچه بسیاری از مردم در مورد بیماری آلزایمر شنیده اند، اما دانستن حقایق مفید است بیماری آلزایمر یک بیماری مزمن (طولانی مدت)است. آلزایمر و زوال عقل یکسان نیستند. بیماری آلزایمر نوعی زوال عقل است. علائم آن به تدریج ظاهر می شود و اثرات آن بر روی مغز تخریبی است.هر کسی ممکن است به بیماری آلزایمر مبتلا شود، اما برخی افراد در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن هستند. این شامل افراد بالای 65 سال و کسانی است که سابقه خانوادگی این بیماری را دارند. هیچ نتیجه مورد انتظار واحدی برای افراد مبتلا به آلزایمر وجود ندارد. برخی از افراد مدت طولانی با آسیب شناختی خفیف زندگی می کنند، در حالی که برخی دیگر باشروع سریعتر علائم و پیشرفت سریعتر بیماری را تجربه می کنند. هنوز هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد اما درمان می تواند به کند کردن پیشرفت بیماری کمک کند .

علائم بیماری آلزایمر:

همه افراد گه گاهی دچار فراموشی می شوند. اما افراد مبتلا به بیماری آلزایمر رفتارها و علائم خاصی را نشان می دهند که با گذشت زمان بدتر می شوند. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد: از دست دادن حافظه بر فعالیت های روزانه، مانند قرار ملاقات ها /مشکل در کارهای آشنا، مانند استفاده از مایکروویو/ مشکلات در حل مسئله /مشکل در گفتار یا نوشتن /دچار سردرگمی در مورد زمان ها یا مکان ها /کاهش قضاوت/ کاهش بهداشت فردی /تغییرات خلقی و شخصیتی/ کناره گیری از دوستان، خانواده و جامعه

این علائم همیشه به این معنی نیست که فرد مبتلا به آلزایمر است. مراجعه به پزشک برای تعیین علت مهم است. علائم بسته به مرحله بیماری تغییر می کند. در مراحل بعدی افراد مبتلا به آلزایمر معمولاً در صحبت کردن، حرکت کردن یا پاسخ دادن به آنچه در اطرافشان اتفاق می افتد، مشکل قابل توجهی دارند.

تشخیص بیماری آلزایمر:

تنها راه قطعی برای تشخیص بیماری آلزایمر، بررسی بافت مغز او پس از مرگ است.اما پزشک می‌تواند از معاینات و آزمایش‌های دیگری برای ارزیابی توانایی‌های ذهنی تشخیص زوال عقل و رد سایر شرایط استفاده کند. پزشک احتمالاً با گرفتن سابقه پزشکی شروع می کند. آنها ممکن است در مورد شما بپرسند: علائم سابقه پزشکی خانوادگی سایر شرایط سلامت فعلی یا گذشته /داروهای فعلی یا گذشته رژیم غذایی، مصرف الکل و سایر عادات سبک زندگی، پزشک شما احتمالاً آزمایش های متعددی را برای کمک به تشخیص اینکه آیا شما به بیماری آلزایمر مبتلا هستید، درخواست کند.

داروی آلزایمر:

هیچ درمان شناخته شده ای برای بیماری آلزایمر وجود ندارد. با این حال، پزشک شما می تواند داروها و سایر روش های درمانی را برای کمک به کاهش علائم و به تاخیر انداختن پیشرفت بیماری تا زمانی که ممکن است توصیه کند. برای آلزایمر زودرس تا متوسط، پزشک ممکن است داروهایی مانند دونپزیل (آریسپت) یا ریواستیگمین (اکسلون) را تجویز کند  .درآلزایمر اولیه  یکداروی جدیدتر به نام آدوکانوماب (Aduhelm) توصیه می شود. برای درمان آلزایمر در مرحله متوسط ​​تا اواخرپزشک ممکن است دونپزیل (آریسپت) یا ممانتین (نامندا) را تجویز کند. پزشک شما همچنین ممکن است داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب یا داروهای ضد روان پریشی را برای کمک به درمان علائم مرتبط با آلزایمر توصیه کند .

این علائم بر اساس پیشرفت بیماری متفاوت است و می تواند شامل موارد زیر باشد:افسردگی /مشکل در خوابیدن در شب/ تحریک توهمات ،اگرچه نیازهای مراقبتی یک فرد مبتلا به آلزایمر در طول زمان افزایش می یابد، اما علائم دقیق آن از فردی به فرد دیگر متفاوت خواهد بود.

سایر درمان های آلزایمر علاوه بر دارو،همانند  تغییر سبک زندگی می تواند به شما در مدیریت بیماری کمک کند. به عنوان مثال، پزشک شما ممکن است استراتژی هایی را برای کمک به شما یا عزیزتان ایجاد کند:  هر روز به اندازه کافی استراحت کنید/ از تکنیک های آرام سازی استفاده کنید/ یک محیط آرام ایجاد کنید /همراه با پزشکتان، تیمی از متخصصان مراقبت های بهداشتی می توانند به شما در حفظ کیفیت زندگی خود در تمام مراحل آلزایمر کمک کنند. یک تیم مراقبتی برای آلزایمر ممکن است شامل موارد زیر باشد: فیزیوتراپیست، برای کمک به فعال ماندن/ متخصص تغذیه، برای حفظ یک رژیم غذایی متعادل و مغذی/ داروساز، برای کمک به نظارت بر داروها /متخصص سلامت روان، که ممکن است با فرد مبتلا به آلزایمر و همچنین مراقبان او کار کند/ مددکار اجتماعی، برای کمک به دسترسی به منابع و پشتیبانی مرکز مراقبت استراحت وبرای ارائه مراقبت های کوتاه مدت برای فرد مبتلا به آلزایمر در زمانی که مراقبان اوبه طور موقت در دسترس نیستند.

آلزایمر با شروع جوانی:

آلزایمر معمولاً افراد 65 سال و بالاتر را تحت تأثیر قرار می دهد. با این حال، ممکن است در سنین 30، 40 یا 50 سالگی در افراد رخ دهد. به این حالت شروع جوانتر یا آلزایمر زودرس می گویند. این نوع آلزایمر کمتر از 10 درصد منبع مورد اعتماد همه افراد مبتلا به این بیماری را تحت تاثیر قرار می دهد. از آنجایی که پزشکان همیشه به دنبال علائم آلزایمر در بزرگسالان جوان نیستند، تشخیص آن می‌تواند زمان زیادی طول بکشد. علائم شروع زودرس آلزایمر به مرحله بیماری بستگی دارد. علائم اولیه می تواند شامل از دست دادن خفیف حافظه و مشکل در تمرکز یا اتمام کارهای روزمره باشد. پیدا کردن کلمات مناسب ممکن است سخت باشد و ممکن است زمان را از دست بدهید. برخی از مطالعات منبع معتبر دریافته‌اند که برخی تغییرات بینایی و چشمی می‌تواند نشان‌دهنده بیماری آلزایمر در مراحل اولیه برای افراد 50 ساله و بالاتر باشد. افرادی که سابقه خانوادگی ابتلا به آلزایمر در سنین پایین‌تر دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. چندین ژن نادر وجود دارد که با هم باعث ایجاد گروه هایی از موارد در برخی خانواده ها می شود. افرادی که سابقه خانوادگی آلزایمر دارند باید با پزشک خود صحبت کنند.

اگر یکی از عزیزان شما مبتلا به آلزایمر است، مهم است که شروع به یادگیری  کنید.در اینجا چند راه برای برنامه ریزی و آماده شدن برای مراقبت آورده شده است: خود را در مورد آلزایمر، مراحل آن و علائم معمول آن آموزش دهید. با خواندن این مقاله، شما در حال حاضر در مسیر درستی هستید. با اعضای خانواده که می توانند کمک کنند ارتباط برقرار کنید. پیوستن به یک گروه حمایتی برای مراقبان زوال عقل را در نظر بگیرید. مراقبت های حرفه ای در منزل، مراقبت های تنفسی و برنامه های مراقبت روزانه بزرگسالان را در منطقه خود جستجو کنید. به یاد داشته باشید که شما نیز به حمایت نیاز دارید. با افرادی که با آنها نزدیک هستید تماس بگیرید و برای پذیرش کمک آماده باشید. به عنوان یک مراقب، مهم است که از خود و عزیزانتان مراقبت کنید. مراقبت لحظات سخت خود را دارد و فشار ناشی از مسئولیت های مداوم می تواند بر سلامت شما تأثیر منفی بگذارد. تا آنجا که ممکن است، یک برنامه مراقبت قوی باید شامل حمایت از شما نیز باشد